SETNE URODZINY PANA JÓZEFA
Dnia 21 lipca 2019 r. odbyła się uroczystość 100 urodzin Pana Józefa Kuźmiaka. Jubileusz rozpoczęła msza święta w kościele pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Latowicach. Z życzeniami do dostojnego Jubilata udała się delegacja z Urzędu Gminy Sieroszewice. Bukiet kwiatów, prezent i listy gratulacyjne prezesa Rady Ministrów Pana Mateusza Morawieckiego oraz wójta gminy Sieroszewice Anatola Piaskowskiego, Pan Józef otrzymał z rąk zastępcy wójta Bartosza Kubicy oraz kierownika Urzędu Stanu Cywilnego Marzeny Pilarskiej. W uznaniu wybitnych zasług położonych w walce o niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej, Pan Józef otrzymał także medal „Obrońcy Ojczyzny 1939 -1945”. W uroczystości wzięli udział: poseł na Sejm RP Tomasz Ławniczak, wicestarosta Powiatu Ostrowskiego Roman Pacholczyk oraz delegacje Wielkopolskiego Urzędu Wojewódzkiego w Poznaniu i Urzędu Miejskiego w Ostrowie Wielkopolskim, a także sołtys, rada sołecka, rodzina oraz pozostali zaproszeni goście.
Pan Józef Kuźmiak urodził się 20 lipca 1919 roku w miejscowości Ustianowo, powiat Lesko, województwo lwowskie. Jego ojciec Piotr Kuźmiak, pochodzenia robotniczego, był żołnierzem o stopniu starszy podoficer, w mundurze Cesarstwa Austriacko-Węgierskiego, natomiast jego matka Anna Kuźmiak była gospodynią domową.
Podczas dotychczasowego stuletniego życia Pan Józef wiele doświadczył. Jako chłopiec mieszkał z rodzicami we wsi Buców, gmina Stubno, powiat Przemyśl, gdzie ukończył szkołę podstawową. Pomagał rodzicom w gospodarstwie rolnym. Należał do patriotycznej, młodzieżowej organizacji wojskowej, myśląc że w przyszłości będzie żołnierzem kawalerii.
Po wybuchu wojny w 1939 roku wraz z ojcem pomagał uciekinierom. Lecz w kolejnym roku, jak wspomina Pan Józef, pamiętną dla niego datę – 10 lutego 1940 roku, razem z całą rodziną i innymi polskimi obywatelami, zostali wysiedleni na Syberię. W warunkach mrozu i głodu trasa przebiegała koleją, a także na sankach i pieszo. Po dwóch dniach tułaczki, zostali osadzeni w barakach, gdzie pracował jako brygadzista w lasach, budując domy dla rozwoju cywilizacji Rosji.
W 1943 roku wraz z innymi deportowanymi tworzył Wojsko Polskie w Rosji. Brał udział m.in. w bitwie pod Lenino. Po tych wydarzeniach dostał się do szkoły podoficerskiej, gdzie otrzymał stopień plutonowy. Został szefem 7 kampanii strzelców 3 batalionu 9 pułku piechoty 3 Dywizji Wojska Polskiego im. Traugutta, która wiosną 1944 r. ruszyła na front osiągając wschodnie tereny Polski – Wołyń. Następnie oddelegowany do Szkoły Oficerskiej do Mińska Mazowieckiego, otrzymał pierwszą gwiazdkę oficerską. Został przydzielony do 2 – go Samodzielnego Batalionu Miotaczy Ognia na stanowisko dowódcy plutonu, wraz z którą brał czynny udział w walkach o Warszawę, zakończonych zwycięstwem. Jesienią 1945 roku w Skierniewicach, po reorganizacji Batalionu Miotaczy Ognia, oddelegowany do Warszawy, objął stanowisko dowódcy Kampanii Ministerstwa Obrony Narodowej. W czasie pobytu w Warszawie dokształcał się w szkole średniej, a następnie w Wyższej Szkole Oficerskiej w Rembertowie. Po zakończeniu szkoły został dowódcą batalionu Jednostki Wojskowej 3579 w Stargardzie Szczecińskim. Z przyczyn zdrowotnych służbę wojskową pełnił do 1954 roku.
Od 1955 roku zamieszkuje w Latowicach, gdzie wspólnie z żoną Janiną prowadził gospodarstwo rolne, po teściach, Janinie i Macieju Kluszczyńskich. Dochował się dwójki dzieci, pięciu wnucząt i dziewięciu prawnucząt. Od tego roku pracował, jako kierownik w Wydziale Rolnictwa w Urzędzie Miejskim w Ostrowie Wielkopolskim. Po reorganizacji służby w rolnictwie pracował na stanowisku Inspektora Rolnictwa w Powiatowej Radzie, które obejmował do 1971 roku.
Pan Józef cały czas angażuje się w prace społeczne we wsi Latowice. Dwie kadencje był radnym gminy oraz prezesem Ochotniczej Straży Pożarnej. Zdrowie pozwala mu dobrze funkcjonować i pisać wiele prac dotyczących jego historii.
Opracowała: Alicja Kaźmierczak
Na podstawie życiorysu autorstwa Pana Józefa Kuźmiaka
